- Θηρεσία
- Όνομα ιστορικών προσώπων. 1. Θ. της Καστίλης (1070 – 1130). Νόθη κόρη του βασιλιά της Καστίλης Αλφόνσου ΣΤ’. Το 1094 παντρεύτηκε τον Ερρίκο της Βουργουνδίας, ο οποίος νωρίτερα είχε βοηθήσει τον Αλφόνσο να αντιμετωπίσει εχθρικές επιδρομές. Σε αντάλλαγμα τού παραχωρήθηκε ο τίτλος του κόμη της Κοΐμπρα. Μετά τον θάνατο του συζύγου της (1112), η Θ. ανέλαβε την αντιβασιλεία στο όνομα του γιου της, Αλφόνσου Ενρίκεθ, ακολουθώντας την πολιτική της χειραφέτησης της Πορτογαλίας. Έπειτα από μακροχρόνιους αγώνες εναντίον της αδελφής της, Ουράκα, αναγκάστηκε να συνάψει μαζί της συνθήκη φιλίας. Μεγάλο μέρος της εξουσίας είχε παραδώσει στα χέρια του εραστή της, Φερνάνδου Περέζ ντε Τράβα, ενώ ο γιος της και διάδοχος κρατήθηκε μακριά από τον θρόνο. Όταν το 1128 ο Ενρίκεθ απαίτησε συμμετοχή στην εξουσία, συνάντησε την αντίσταση της μητέρας του, εναντίον της οποίας αναγκάστηκε να κηρύξει πόλεμο. Η Θ. νικήθηκε, αιχμαλωτίστηκε και πέθανε από τις κακουχίες στη φυλακή. 2. Θ. της Άβιλα (Άβιλα 1515 – Άλμπα ντε Τόρμες 1582). Ισπανίδα αγία και συγγραφέας θρησκευτικών βιβλίων. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια. Το 1533 έγινε μοναχή στο μοναστήρι των Καρμηλιτών της Άβιλα. Διακρινόταν για τη βαθύτατη θρησκευτική πίστη και τη μεγάλη ενεργητικότητά της. Θέλησε να κάνει αυστηρότερους τους κανονισμούς του τάγματος και το 1562 ίδρυσε το πρώτο μοναστήρι των ανυπόδητων Καρμηλιτισσών. Οι συγκρούσεις της με τις πολιτικές και εκκλησιαστικές αρχές (η Ιερά Εξέταση την παράπεμψε σε δίκη), η έλλειψη κατανόησης και οι συκοφαντίες δεν την εμπόδισαν να συνεχίσει τα κηρύγματά της. Τα έργα της, στα οποία περιλαμβάνονται ποιήματα –όχι αξιόλογα– και περίπου τετρακόσιες επιστολές, όλα θρησκευτικού χαρακτήρα και με διδακτικές προθέσεις, δείχνουν τη έντονη προσωπικότητά της, την ευσέβεια και την ευαισθησία της. To σπουδαιότερο από αυτά, που θεωρείται μάλιστα και το καλύτερο της ισπανικής μυστικιστικής λογοτεχνίας, είναι Ο εσωτερικός πύργοςΟι επτά στάσεις. Με την αλληγορία ενός πύργου με τις διάφορες κατοικίες του, περιγράφει, με λυρική δύναμη και ασκητική έξαρση, τα οράματά της και την προσπάθειά της να ενωθεί με τον Θεό. 3. Θ. Μαρία (1638 – 1683). Βασίλισσα της Γαλλίας. Βλ. λ. Μαρία Θηρεσία. 4. Θ. Μαργαρίτα (1651 – 1673). Πριγκίπισσα της Ισπανίας. Ήταν σύζυγος του Γερμανού αυτοκράτορα Λεοπόλδου Α’. Κατά τον πόλεμο για τον ισπανικό θρόνο, η Γερμανία διεκδίκησε τα δικαιώματα της διαδοχής του, με τη δικαιολογία ότι η Θ. τα είχε μεταβιβάσει, μετά τον γάμο της, στον σύζυγό της. 5. Θ. Μαρία (1717 – 1780). Αυτοκράτειρα της Αυστρίας, βασίλισσα της Ουγγαρίας και της Βοημίας. Βλ. λ. Μαρία Θηρεσία. 6. Γαλλίδα μοναχή (1873 – 1897). Από το 1888 ζούσε στη μονή των Καρμηλιτών του Λιζιέ. Άφησε σε χειρόγραφο την αυτοβιογραφία της, Η ιστορία μιας ψυχής, που δημοσιεύτηκε το 1912. Το 1925 ανακηρύχθηκε αγία από τη Δυτ. Καθολική Εκκλησία. Η μνήμη της τιμάται στις 30 Σεπτεμβρίου.
Dictionary of Greek. 2013.